اتاق خوابی که در این طراحی شکل گرفته، بیش از آنکه صرفاً محلی برای استراحت باشد، بیانی شاعرانه از تضاد، تعادل و ظرافت است. رنگ سیاه در دیوارها به‌عنوان عنصری شاخص انتخاب شده تا عمق و وقار خاصی به فضا ببخشد؛ درحالی‌که ابزارهای نئوکلاسیک بر دیواره‌ها، با خطوط نرم و ظریف خود، از سنگینی فضا کاسته و جلوه‌ای اصیل و پرجزئیات خلق کرده‌اند. این ترکیب، مرزی میان مدرنیته و ریشه‌های کلاسیک بنا نهاده و اتاق را از یک فضای معمولی فراتر برده است.

سقف با طراحی دو پله‌ای و استفاده از ابزارهای کلاسیک ظریف، روشنایی و سبکی خاصی یافته است. رنگ سفید سقف در کنار دیوارهای سیاه، تضادی هوشمندانه ساخته که چشم را به گردش واداشته و احساس گستردگی و آرامش را به فضا تزریق می‌کند.

کف با پارکت چوبی جناغی، لایه‌ای از گرما و زندگی را وارد اتاق کرده است؛ بافت طبیعی چوب در برابر تیرگی دیوارها، همچون پلی میان سختی و لطافت عمل می‌کند. مبلمان نیز ادامه‌دهنده‌ی این روایت رنگی است؛ تختخواب و اجزای اصلی با ترکیب سفید و مشکی انتخاب شده‌اند تا هماهنگی بی‌وقفه‌ی پالت رنگی حفظ شود و شخصیت یکپارچه‌ی فضا برجسته‌تر گردد.

اما آنچه این طراحی را متمایز می‌سازد، بازی سنجیده‌ی تضادهاست: سیاه و سفید، سختی و نرمی، سادگی و جزئیات. همین برخوردهاست که اتاق را به فضایی فراتر از چهار دیوار بدل می‌کند؛ فضایی که نه‌تنها برای خوابیدن، بلکه برای تجربه‌ی لحظه‌هایی از آرامش ناب، تأمل و فاصله گرفتن از هیاهوی روزمره خلق شده است.

این اتاق خواب، تصویری است از شیک بودن همراه با آرامش؛ جایی که طراحی نئوکلاسیک فرانسوی در قالبی مدرن بازآفرینی شده و نتیجه فضایی ماندگار است که در خاطر بیننده حک می‌شود.

سبک: نئوکلاسیک- فرانسوی
طراح: پریسا رجب پور