طراحی این ویلا، روایتی از بازی حجم، نور و طبیعت است؛

ساختمانی که در عین سادگی، با هر خط و هر گشودگی‌اش داستانی از معماری مدرن را بازتاب می‌دهد. حجم‌های سفید در ترکیب با خطوط افقی، لایه‌لایه پیش می‌روند و هر طبقه با تراس‌های باز، فضایی نیمه‌باز خلق می‌کند که درختان را در دل خود جای داده‌اند. این درختان تنها یک عنصر سبز نیستند؛ امتدادشان از طبقه‌ای به طبقه‌ی دیگر، پیوندی زنده میان لایه‌های بنا برقرار کرده و آن را به موجودی پویا و تنفس‌دار بدل ساخته‌اند.

نما با رنگ سفید یکدست خود، پس‌زمینه‌ای خالص برای نمایش جزئیات است. شکاف‌ها و برش‌های افقی همچون خطوطی ظریف، حجم را تقسیم و هدایت کرده‌اند. پنجره‌ها و درهای سرتاسری شیشه‌ای، درون را با بیرون پیوند می‌زنند؛ جایی که انعکاس طبیعت در شیشه‌ها، مرز معماری و محیط را کمرنگ می‌کند. ترکیب فریم‌های مشکی و الوارهای چوبی، گرما و تضادی متعادل را به این زبان سفید می‌افزاید و ریتمی از سادگی و غنا ایجاد می‌کند.

محوطه با آبنمایی پلکانی زنده و پویا شده است؛ جریانی آرام که از سطحی به سطح دیگر امتداد یافته و صدای حرکت آب، آرامشی پنهان در بطن فضا جاری می‌سازد. این آب، همچون عنصری زنده، طراحی را کامل کرده و تجربه‌ای چندحسی از سکونت در این ویلا به ارمغان آورده است.

اینجا معماری تنها تعریف چهارچوبی برای زندگی، نیست؛ تجربه‌ای است از همزیستی با طبیعت، جایی که حجم‌های مدرن، نور، آب و درختان درهم می‌آمیزند تا خانه‌ای خلق شود که هم خالص است و هم سرشار از زندگی.

طراح: پریسا رجب پور
سبک: مدرن